بهداشت مواد غذایی
ایمنی و بهداشت مواد غذایی 

از قدیم وظیفه سنگین پخت و پز و آشپزی در خانواده های ایرانی بر عهده خانم خانه بوده است اما امروزه با تنوع و ساخت انواع و اقسام غذاهای آماده و بسته بندی شده، این امر مستلزم دقت و مهارت های خاص خود می باشد که علم و آگاهی به آنان برای هر خانم خانه داری ضروری می باشد.

قانون می گوید مواد بسته بندی شده باید دارای مشخصات زیر بر روی پوشش خود باشند.

نام ماده غذایی، نام مواد تشکیل دهنده، وزن ماده غذایی، مدت نگهداری ماده غذایی (تاریخ ساخت و تاریخ انقضای مصرف)، روش نگهداری و پخت آن، نام و آدرس سازنده، بسته بندی کننده یا فروشنده ماده غذایی و شماره پروانه ساخت از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.

امروزه بیشتر برچسب های مواد غذایی دارای اطلاعات تغذیه ای هستند و تعدادی از آنها نیز ممکن است ادعا کنند که آن غذا دارای فوایدی خاص است. ادعاهایی همچون «دارای کالری (انرژی) کم» یا «سرشار از ویتامین (ث)».

بسیاری از تولیدکنندگان یا فروشندگان مواد غذایی از برچسب ها یا نشان هایی استفاده می کنند تا غذاهای «کم چرب» و «کم شکر» را مشخص نمایند. این کار می تواند به عنوان یک راهنمای سریع مفید باشد اما ممکن است برای هر نوع غذا اعداد آن متفاوت باشد. مثلاً یک صبحانه کم چرب، چربی کمتری نسبت به کره یا مارگارین دارد اما با این وجود، هنوز هم دارای حدود 40 درصد چربی است یا اینکه یک ماست کم چرب، چربی کمتری از ماست معمولی دارد.

هر وقت بر روی ماده غذایی مورد مصرف تان، برچسب تغذیه ای موجود بود، از اطلاعات آن برای مقایسه غذاهای مشابه استفاده کرده تا بتوانند غذاهای کم چرب، کم شکر و کم نمک (سدیم) را انتخاب نمایید.

اصطلاحات روی برچسب های غذایی

Kcal: علامت کیلوکالری است که به معنای هزار کالری می باشد و این علامت به شما می گوید که در 100 گرم ماده غذایی چه میزان انرژی موجود است.

کربوهیدرات ها: این مواد شامل شکر (که باید میزان آن را در غذایمان کاهش دهیم) و نشاسته (که می توانیم مقدار بیشتری از آن مصرف نماییم) می باشند.

چربی اشباع: این عدد به شما نشان می دهد که چه مقدار چربی اشباع در 100 گرم ماده غذایی وجود دارد. همیشه به دنبال غذاهایی باشید که میزان چربی اشباع آن کمترین مقدار را داراست.

سدیم: این عدد به شما نشان می دهد که چه مقدار نمک در ماده غذایی تان موجود است. هر چه عدد سدیم بالاتر باشد میزان نمک آن بیشتر است. سعی کنید از غذاهایی استفاده کنید که میزان سدیم آنها حداقل است.

افزودنی های مواد غذایی نیز همراه سایر مواد تشکیل دهنده ماده غذایی بر روی بسته بندی آنها قید می شود. عده ای از افراد تصور می کنند که افزودنی های مواد غذایی زاید بوده و به آنها نیازی نمی باشد. آنان برای اثبات مدعای خود، رنگ های غذایی را مثال می آورند اما باید گفت که اکثر افزودنی ها نقش مفید در مواد غذایی داشته و نگهدارنده ها کمک می کنند تا از فساد مواد غذایی جلوگیری شود. در نتیجه چنین مواد غذایی را می توان به مدت زمان طولانی تری با خیال آسوده نگه داشت.

هر نوع غذایی که برای مصرف انتخاب می کنید از نظر سلامتی و بهداشت باید این موارد در مورد آنها رعایت شود:

غذاهای خنک یا یخ زده را پس از خرید بلافاصله به منزل برده و بلافاصله در داخل یخچال یا فریزر قرار دهید.

غذاهای خام و پخته را به صورت جداگانه آماده و نگهداری کنید. گوشت و ماهی خام را در قسمت پایین یخچال قرار دهید.

سردترین قسمت یخچال باید بین 5 ـ 0 درجه سانتی گراد باشد.

تاریخ «انقضای مصرف» را حتما کنترل کرده و غذاها را در مدت توصیه شده مصرف کنید.

دستان خود را به طور کامل قبل از آماده کردن غذا و بعد از رفتن به دستشویی با آب و صابون بشویید.

غذاها را خوب بپزید. از دستورالعمل روی بسته بندی آن پیروی کنید. اگر غذایی را برای بار دوم گرم می کنید، مطمئن شوید که کاملاً داغ شده است. غذاهای داغ را، داغ و غذاهای سرد را سرد نگه دارید. نگذارید غذا در بین این دو دما در نوسان باشد.