مواد موجود در بدن موجودات زنده به دو گروه مواد معدنی و مواد آلی تقسیم می شوند. مواد معدنی مهم بدن موجودات زنده عبارتند از آب، اکسیژن، دی اکسید کربن، کلریدها، کربناتها، فسفاتها و ... مواد آلی موادی هستند که معمولاً به وسیله موجودات زنده ساخته می شود. ترکیبات آلی گوناگونی در بدن موجودات زنده یافت می شود که می توان آنها را در چهارگروه مهم جای داد. این چهارگروه عبارتند از هیدرات های کربن، لیپیدها، پروتئین ها و اسیدهای نوکلئیک.

  هیدرات های کربن

در ساختار هیدرات های کربن، هیدروژن ، اکسیژن و کربن به کار می رود. نشاسته، قند و شکر و پنبه از هیدرات های کربن هستند. هیدراتهای کربن را در سه گروه اصلی جای می دهند. مونو ساکاریدها مانند گلوکز، دی ساکاریدها مانند ساکارز و پلی ساکاریدها مانند سلولز. 

  لیپیدها 

لیپیدها نیز مانند هیدرات های کربن از هیدروژن ، اکسیژن و کربن تشکیل شده اند. روغن ها و چربی ها همگی لیپید هستند. لیپیدها در آب حل نمی شوند. یکی از معروفترین لیپیدها تری گلیسیرید است که از سه مولکول اسید چرب و یک مولکول گلیسرول تشکیل شده است.   

لیپیدها بخش مهمی از غشای سلولی را می سازند و علاوه بر آن برای تولید انرژی در سلول مصرف می شوند.  

 پروتئین ها 

پروتئین ها علاوه بر هیدروژن ، اکسیژن و کربن در ساختار خود نیتروژن و گاهی گوگرد نیز دارند. واحد تشکیل دهنده پروتئین ها ، اسیدهای آمینه هستند. پروتئین ها نقش عمده ای در بدن دارند مثلاً پروتئینی به نام هموگلوبین در خون، مسؤول انتقال گازهای تنفسی است. بعضی پروتئین ها نقش آنزیمی دارند.  

  آنزیم ها

آنزیم ها ترکیب های پروتئینی هستند که به انجام واکنش های شیمیایی سرعت می بخشند، اما خود در این واکنش مصرف نمی شوند و تغییر نمی یابند. برای بیشتر واکنش هایی که در سلول انجام می شود، حداقل وجود یک آنزیم ضروری است.